Καλώς ήρθατε στο Ιστολόγιο συνεργασίας νηπιαγωγών 35ης Περιφέρειας. Η συμμετοχή σας θέλω να πιστεύω πως θα το αναθρέψει, θα το μεγαλώσει, θα το αναπτύξει...
Η σχολική Σύμβουλος: Μαρία Ζωγράφου-Τσαντάκη
RSS

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Παιδικά βιβλία για την έναρξη της δανειστικής βιβλιοθήκης (Το βιβλίο μιλάει για το βιβλίο)



Παιδικά βιβλία για την έναρξη της δανειστικής βιβλιοθήκης. Καταρχας, δηλώνω την πεποίθησή μου ότι όλα τα καλά παιδικά βιβλία είναι κατάλληλα για να προετοιμάσουν το έδαφος μιας επιτυχημένης σχολικής δανειστικής βιβλιοθήκης. Δεν είναι ανάγκη δηλαδή ένα βιβλίο να μιλάει βιβλιοφιλικά, φιλαναγνωστικά και να εξυμνεί τη σημασία του βιβλίου.
Όπως και να ‘χει όμως, υπάρχουν κάποια παιδικά βιβλία που θέτουν στο επίκεντρό τους το βιβλίο, την αγάπη γι’ αυτό, την ξεχωριστή σημασία του για τον ανθρώπινο πολιτισμό, την ανάπτυξη του παιδιού, τη φαντασία του, την ηθική και νοητική του συγκρότηση. Μερικά από τα καλύτερα που εγώ αντάμωσα στην πολυετή αναγνωστική ζωή μου είναι τα παρακάτω (δείτε ολόκληρη την παρουσίαση του ELNIPLEX πατώντας στον τίτλο κάθε βιβλίου):
Αν ήμουν βιβλίο, του Ζοζέ Ζόρζε Λέτρια
Εικονογράφηση: Andre Letria
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο, 2015
an-imoun-vivlio_coverSurpreendente! Magia! Ή αλλιώς καταπληκτικό, μαγικό! Ένα βιβλίο ύμνος στο βιβλίο όσο λίγα στον κόσμο. Γλώσσα απλή, λέξεις που φτιάχνουν την ομορφιά και την ποίησή τους όχι μέσα από τη δυσκολία τους αλλά μέσα από τις εικόνες και τα περπατήματα της απλότητάς τους.
Ο Πορτογάλος δημοσιογράφος, ποιητής και συγγραφέας Ζοζέ Ζόρζε Λέτρια συνθέτει σε 28 εικονογραφημένα βιβλιο-σαλόνια το μοναδικό ονειροπόλημα κάποιου που λοξοδρομεί σε μία μαγική υπόθεση: “τι θα ήθελα αν ήμουν βιβλίο.” Κι αυτή η υπόθεση εξισούται με το τι θα ήθελε κάθε καλό βιβλίο που βρίσκεται στα χέρια σου, στη βιβλιοθήκη σου, στην τσάντα σου, στο κομοδίνο σου.
Βιβλίο βασιλιάς για τέτοιες περιπτώσεις. Μαγική σύνθεση.
*
Η γυναίκα του γίγαντα, της Μαρίας Ρουσάκη
Εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, Απρίλιος 2014
h_gynaika_tou_giganta_coverΜια γυναίκα γίγαντας ζούσε σε μια πόλη. Οι άνθρωποι την απέφευγαν, τους τρόμαζε βλέπεις. Έτσι δεν είχε φίλους  κι ένιωθε πολλή μοναξιά.Ώσπου μια μέρα γνώρισε τον έρωτα της ζωής της, έναν γίγαντα, και πίστεψε ότι οι μέρες της μοναξιάς θα τέλειωναν μεμιάς. Χμ! Ο γίγαντας όμως δεν ήταν και το πιο κοινωνικό πλάσμα της γης. Για την ακρίβεια ήταν από τα πιο αντικοινωνικά και εσωστρεφή.
Μια μέρα που έλειπε ο γίγαντας, χτύπησε το κουδούνι. Ήταν ένα αγόρι, έμοιαζε φτωχό. Η γυναίκα το περιποιήθηκε αλλά ο γίγαντας γύρισε αγριεμένος και το κυνήγησε ως την άκρη της πόλης. Η γυναίκα ήταν τόσο λυπημένη! “Δε θέλω επισκέχεις, ακούς;”, της φώναξε. Και το ίδιο έγινε όλες τις φορές που κάποιος απρόσκλητος επισκέπτης ερχόταν στο σπίτι. Η γυναίκα τον φρόντιζε προσδοκώντας σε μια κάποια φιλία, ο γίγαντας, εκνευρισμένος και άτεγκτος, τους κυνηγούσε.
Όλα άρχισαν όμως να αλλάζουν όταν η γυναίκα του γίγαντα βρήκε σε τρεις διαφορετικές στιγμές ένα βιβλίο μαγειρικής, ένα βιβλίο κηπουρικής και ένα βιβλίο κατασκευών. Με αυτά τα τρία βιβλία θα αλλάξει τον κόσμο: το δικό της, του γίγαντα άντρα της και των γύρω τους. Κι εκείνη η μοναξιά θα βρει το τέλος που της ταιριάζει.
Πολύ όμορφη ιστορία από τη Μαρία Ρουσάκη.
*
to_tragoudi_tou_ypnou_coverΤο τραγούδι του ύπνου, του Κυριάκου ΧαρίτουΕικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, Σεπτέμβριος 2014
Ένα μικρό παιδί ξεκινά ένα ταξίδι περιπλάνησης, μέσα στη νύχτα με ένα πάπλωμα στην αγκαλιά του. Θέλει απεγνωσμένα να συναντήσει τον ύπνο, όμως που πήγε ο ύπνος; Είναι αποφασισμένο να περιπλανηθεί σε ψηλούς λόφους, σε θολά ποτάμια, σε θάλασσες, σε κάστρα και δάση και ρωτά όποιον συναντά στο δρόμο του.
Στην περιπέτεια αυτή προκειμένου το παιδί να ανακαλύψει την κρυψώνα του ύπνου μιλά με όλα τα στοιχεία της φύσης και τα πλάσματα του κόσμου, συνομιλεί με το φεγγάρι, μια κουκουβάγια, ένα ψάρι στ’ ακρογιάλι, τη μάγισσα του κάστρου.
Ώσπου συναντά δυο αηδόνια, με τραγουδιστή φωνή και του λένε πως μέσα σε μια σπηλιά ζει ένας λύκος μοναχός. Μήπως ο λύκος γνωρίζει που κρύβεται ο ύπνος και τον τρόπο να βγει από την κρυψώνα του; Τώρα το παιδί θέλει απεγνωσμένα να κοιμηθεί και νοιώθει μια γλυκιά κούραση όμως συνεχίζει…
*
natoparei2Να το πάρει το ποτάμι, της Χριστίνας ΦραγκεσκάκηΕικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη
Εκδόσεις: Κέδρος, 2014
Η κυρία Συμέλη και τα παιδιά παίζουν το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Ένα παιχνίδι, ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων, που γίνεται αφορμή για να μυηθούν τα παιδιά στα άδυτα μιας βιβλιοθήκης και στα μυστικά των βιβλίων της. Ψάχνουν την καρδιά του σχολείου. Στην πραγματικότητα ψάχνουν να βρούν που ακριβώς χτυπά η καρδιά του σχολείου και πως χτυπά;
“Στην πόρτα της βιβλιοθήκης, η κυρία Συμέλη κοντοστέκεται.
- Η καρδιά του σχολείου χτυπά. Που χτυπά; Πως χτυπά;
Πρώτος μπαίνει ο Ορέστης.
- Θέλω  να ακούσω την καρδιά του σχολείου.
Που είναι η καρδιά του σχολείου;
- Το σημείο εσύ θα το βρεις, του λέει η κυρία Συμέλη.
*
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το βιβλίο, της Δέσποινας Μπογδάνη ΣουγιούλΕικονογράφηση: Πέτρος Μπουλούμπασης
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο, 2013
Φίλος σου είναι,
σου κρατάει
συντροφιά.
Αεροπλάνο δεν είναι
μα σε πάει μακριά.
Τι είναι;
mia_fora_ki_enan_kairo_itan_to_vivlio_coverΈξυπνο αίνιγμα για να περιγράψει κανείς το βιβλίο, δεν συμφωνείτε; Κι έξυπνος τρόπος να ξεκινήσει ένα βιβλίο… για το βιβλίο! Διαβάζοντας το ταξιδέψαμε πολύ πίσω στο χρόνο. Πρώτη στάση στα παλαιότερα είδη γραφής, τα ιδεογράμματα. Δεύτερη στάση στη Μικρά Ασία όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν τις περγαμηνές. Ακολουθεί η αντεπίθεση των Αιγυπτίων και η ανακάλυψη του πάπυρου. Αλήθεια ξέρατε ότι ο πάπυρος είναι ένα είδος καλαμιού που φυτρώνει στις όχθες του Νείλου; Και φθάνουμε στον 1ο αιώνα μ.Χ. και τη δημιουργία του χαρτιού από τον ευφυή Κινέζο Τσάι Λουν. Ο Γουτεμβέργιος δε θα μπορούσε να λείπει βέβαια από ένα τέτοιο βιβλίο, απλώς περιμένει υπομονετικά τη σειρά του στη χρονική ακολουθία για να μας εντυπωσιάσει με την εφεύρεση που άλλαξε τον κόσμο και φυσικά τη μορφή του βιβλίου, την τυπογραφία. Μη νομίζετε πως η ιστορία του βιβλίου τελειώνει εδώ. Δεν αναφερθήκαμε στη σύγχρονη διαδικασία δημιουργίας ενός βιβλίου με τη χρήση και την αξιοποίηση της τεχνολογίας. Μα ούτε τώρα τελείωσε το Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το… βιβλίο, γιατί προσκαλεί τον αναγνώστη να… βρει τον δικό του αναγνώστη, να γράψει δηλαδή το δικό του βιβλίο. Άρα μια καινούρια ιστορία ξεκινά.
Όπως θα καταλάβατε πρόκειται για ένα βιβλίο γνώσεων αλλά κι ένα βιβλίο απολύτως διαδραστικό. Σε κάθε σελίδα του συνομιλεί με τον αναγνώστη δίνοντας άπειρες ιδέες για ανακαλύψεις, δημιουργία αλλά και παρεμβάσεις στο ίδιο το βιβλίο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραγούδι του βιβλίου -ας μην ξεχνάμε ότι η συγγραφέας είναι μουσικός- το οποίο περιμένει υπομονετικά τον αναγνώστη εκτός από το να το τραγουδήσει, και να το χορέψει, να το τιτλοφορήσει. Καταπληκτική και η ιδέα του βιβλιόδεντρου, το οποίο μπορεί να κατασκευάσει κανείς κόβοντας και τοποθετώντας στη σειρά τις καρτέλες που υπάρχουν στο τέλος του βιβλίου. Η τεχνολογία επίσης βρίσκει τη θέση της σε αυτό το βιβλίο και αξιοποιείται κατάλληλα ώστε πατώντας σε αυτό το  σύνδεσμο μπορείτε να ακούσετε την ιστορία της δημιουργίας του χαρτιού από τον Τσάι Λουν. Δεν σας έχουμε πείσει ότι πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο; Προσέξτε λοιπόν αυτό: Στο βιβλίο υπάρχει ένα δισέλιδο το οποίο μετατρέπει την ιστορία του βιβλίου σε μια παραμυθένια ηχοιστορία. Όσοι αναζητάτε κάτι μικρό, έξυπνο κι εύκολο δρώμενο για να κλείσετε τη σχολική χρονιά ή τα πολιτιστικά σας προγράμματα ίσως το βρείτε πολύ ενδιαφέρον!
*
Συγγραφέας: Άλεν Σερ
Εικονογράφηση: Μπρινό Ετζ
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2014
posnamatheis_coverΣε λίγες μέρες θα ξεκινήσουμε την δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου μας. Ο στόχος μας είναι ένας και μοναδικός; να μάθουν τα παιδιά να αγαπούν τα βιβλία. Τα παιδιά μας πιστεύουμε ότι θα τα αγαπήσουν τα βιβλία γιατί τα αγαπάμε κι εμείς. Με τους γονείς όμως τι γίνεται; Θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι κάποιοι από αυτούς λατρεύουν τα παιδικά βιβλία και απολαμβάνουν τη διαδικασία να διαβάζουν μαζί με τα παιδιά τους. Υπάρχουν κάποιοι που θα διαβάσουν το βιβλίο της δανειστικής διεκπεραιωτικά αφού τους δόθηκαν από το σχολείο. Και τέλος υπάρχουν εκείνοι, ελπίζουμε οι λιγότεροι, οι οποίοι θα επιστρέψουν το βιβλίο χωρίς καν να το ανοίξουν. Μάλλον αυτές τις δύο τελευταίες περιπτώσεις είχαν κατά νου οι Άλεν Σερ και Μπρινό Ετζ, όταν έγραφαν και εικονογραφούσαν το βιβλίο«Πώς να μάθεις τους γονείς σου να αγαπούν τα παιδικά βιβλία» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Πρόκειται για ένα βιβλίο διασκεδαστικό το οποίο με χιουμοριστικό τρόπο προσεγγίζει το θέμα της παιδικής λογοτεχνίας με τα μάτια των μη μυημένων γονέων-αναγνωστών. Προκαταλήψεις, δήθεν φόβοι, αδιαφορία για τα παιδικά βιβλία προσεγγίζονται με άμεσο τρόπο μέσα από απαντήσεις που μοιάζουν να δίνονται από τα ίδια τα παιδιά. Αν λοιπόν έχετε γονείς που φοβούνται ν’ ανοίξουν ένα παιδικό βιβλίο γιατί μέσα συχνά κρύβονται λύκοι… εξηγήστε τους ότι είναι χάρτινοι κι αποκοιμιούνται μόλις το βιβλίο κλείσει ξανά. Αν πάλι έχετε γονείς που επιμένουν ότι θα ήταν προτιμότερο να διαβάζει το παιδί βιβλία πιο χρήσιμα για το σχολείο… μπορείτε να τους πείτε ότι το ν’ αγαπάς τα βιβλία είναι πολύ χρήσιμο για το σχολείο. Άλλωστε, η δασκάλα διαβάζει συχνά βιβλία σε όλη την τάξη με ορθάνοιχτα μάτια που λάμπουν! Αυτά κι άλλα τέτοια χρήσιμα επιχειρήματα θα βρείτε σε αυτό το μικρό, έξυπνο βιβλίο το οποίο εμείς θα συμπεριλάβουμε στη δανειστική βιβλιοθήκη μας, μόνο που δεν θα προορίζεται για τα παιδιά αλλά για τους γονείς τους.
*
Ο Βιβλιοπόντικας, του Βαγγέλη Ηλιόπουλου
Εικονογράφηση: Κιάρα ΦεντέλεΕκδόσεις: Πατάκη, 2004
vivliopontikas_tita_coverΟ πασίγνωστος βιβλιόφιλος, βιβλιοφάγος πόντικας του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, ερωτεύεται! Η όμορφη ποντικίνα Τίτα Γραβιέρα, η μεγάλη του αγάπη είναι βιβλιοθηκονόμος.
- Τι δουλειά κάνεις; Τον ρωτά στην πρώτη τους συνάντηση.
Ο Βιβλιοπόντικας δεν ήξερε τι να απαντήσει. Να έλεγε: «Τρώω τα βιβλία που μου δίνουν τα παιδιά»; Αυτό δεν είναι δουλειά. Η Τίτα δεν θα άντεχε σίγουρα τον ποντικό μας αν συνέχιζε να τρώει βιβλία. Ο βιβλιοπόντικας αποφασίζει να κάνει μια νέα αρχή, προκειμένου να μην χάσει για πάντα τον έρωτα του. Δοκιμάζει να κάνει διάφορες δουλειές, τον σελιδοδείκτη, τον βιβλιοστάτη, ώσπου αποφασίζει να ζητήσει  δουλειά στη Βιβλιοθήκη, ώστε να είναι με την αγαπημένη του ζευγάρι στη ζωή αλλά και στη δουλειά. Θα κρατήσει την υπόσχεση του με τόσα βιβλία-λιχουδιές ή θα παρασυρθεί και θα δαγκώσει κανένα;
Ένα βιβλίο έξυπνο και τρυφερό και βραβευμένο για την εικονογράφησή του (Έπαινος εικονογράφησης ΕΒΓΕ στην Κιάρα) με ήρωα ένα ποντίκι απρόβλεπτο όπως άλλωστε όλοι οι ήρωες του Β Ηλιόπουλου, που σίγουρα μπορεί να μας δείξει την νοστιμιά των βιβλίων.
*
Ο λύκος Ζαχαρίας στη χώρα των παραμυθιών
Συγγραφέας: Οριάν Λαλμόν
Εικονογράφηση: Ελεονόρ Τουιλιέ
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, Σεπτέμβριος 2015
lykos_zaxarias_sti_xora_paramythion_coverΕκείνη τη μέρα ο λύκος Ζαχαρίας ξύπνησε κι ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό. Τι τέλειος καιρός για το πρωτομαγιάτικο γεύμα που θα γινόταν το μεσημέρι στο δάσος! “Θα φτιάξω μηλόπιτα”, σκέφτηκε ο Ζαχαρίας μα αμέσως αυτοαναιρέθηκε. “Το πρόβλημα είναι πως δε ξέρω να μαγειρεύω”. Πήρε το καλάθι του και βγήκε στο δάσος. Κάποιον θα έβρισκε εκεί να τον βοηθήσει, δε μπορεί. Τι τα θέλετε! Για άλλα κίνησε κι άλλα συνάντησε. Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Συναντά πρώτα τα τρία γουρουνάκια που τρόμαξαν σαν τον είδαν. “Θα μας καταβροχθίσει”. “Θα φυσήξει τα σπίτια μας”. Μα εκείνος ήθελε να φτιάξει απλά μια μηλόπιτα. Τα τρία γουρουνάκια συμφώνησαν να του δώσουν την καταπληκτική συνταγή της θείας Λένας αρκεί να τα βοηθούσε να τελειώσουν τα σπίτια τους.
Ο Ζαχαρίας πήρε τη συνταγή και κίνησε να βρει τα υλικά. Πρώτα το αλεύρι, ύστερα το βούτυρο, ακολούθως τα αβγά. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτοί που εμφανίζονταν μπροστά του τον φοβόντουσαν. Όλοι. Μα κάτι κατσικάκια και μια μαμά κατσίκα. Μα ένα κοριτσάκι με κόκκινο σκουφί, πόσοι και πόσοι.
Μέσα από σειρά παράδοξων συναντήσεων με διάσημους πρωταγωνιστές παραμυθιών (από την Κοκκινοσκουφίτσα μέχρι τη… Χιονάτη), ο λύκος Ζαχαρίας θα προσπαθήσει να φτιάξει μια μηλόπιτα και να παραστεί στο πρωτομαγιάτικο τραπέζι του δάσους. Θα τα καταφέρει και με ποιον τρόπο τελικά;
*
Τα Χμ των βιβλίων, της Κατερίνας Κρις
Κείμενα και ζωγραφιές: Κατερίνα Κρις
Εκδόσεις: Κέδρος, 2014
taxmtonvivlion_coverΟι ιστορίες των Χμ συνεχίζονται και εξάπτουν τη φαντασία μας και αν δεν τις γνωρίζετε ειναι ευκαιρία να μυηθείτε στον κόσμο των Χμ και να σας λυθούν όλες οι απορίες για τα Χμ. Αλήθεια έχετε ποτέ συναντήσει ένα Χμ; θα το αναγνωρίσετε αμέσως και θα γίνει πολύτιμος βοηθός σας.
Έχει κεφάλι μυτερό, σαν μύτη μολυβιού. Φοράει πάντα παπούτσια σαν σκι για να κινείται πολύ γρήγορα. Και κρατάει πάντα μια ομπρέλα, που: α. το βοηθάει να στηρίζεται όταν κινείται πάνω στις σελίδες,β. το βοηθάει να κινείται γρήγορα στις σελίδες που έχουν γραμμές και γ. το προστατεύει από τις βροχές.
Για σκεφτείτε καλά… Εσείς έχετε συναντήσει ποτέ ένα τέτοιο πλασματάκι;
Αν όχι η συμβουλή μας είναι απλή. Μόλις ανοίξετε κάποιο βιβλίο και αρχίσετε να διαβάζετε έχετε πολλές πιθανότητες να συναντήσετε τα Χμ γιατί τα Χμ λατρεύουν τις λέξεις και οι λέξεις κρύβονται καλά μέσα στα βιβλία.
Οι ιστορίες των Χμ γράφτηκαν και για να κάνουν τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία και το διάβασμα. Γιατί όταν κάποιος γράφει ή διαβάζει, είναι πολύ πιθανόν να εμφανιστεί μπροστά του , αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα που ζει στις σελίδες των τετραδίων και των βιβλίων!
Τα Χμ θα σας παρασύρουν στις σελίδες  και ούτε που θα καταλάβετε πως φτάσατε στο τέλος.Αυτή η ιστορία δεν έγινε μία φορά κι έναν καιρό. Το αντίθετο μάλιστα. Γίνεται κάθε φορά κι όλο τον καιρό. Αυτή η ιστορία γίνεται κάθε φορά που διαβάζουμε ένα μεγάλο βιβλίο…Γιατί υπάρχουν κάποια βιβλία που είναι τόσο πυκνογραμμένα και έχουν τόσες πολλές λέξεις στριμωγμένες σε μια σελίδα, που είναι σα να βλέπεις ένα τοίχο από λέξεις αντί για τούβλα.
Έτσι και αυτό το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου είναι το πιο πυκνογραμμένο βιβλίο για τα Χμ που έγινε ποτέ. Χρειάζεται πραγματικά μεγάλο θάρρος για να ξεκινήσεις να το διαβάζεις για να γκρεμίσεις αυτόν τον τοίχο. Και δεν θα φοβηθείς ποτέ ξανά, μπροστά σε ένα βιβλίο που είναι χοντρό σαν τούβλο!
*
Το μυστήριο της παιδικής βιβλιοθήκης, της Κατερίνας Τζαβάρα
Εικονογράφος: Αιμιλία Κονταίου
Εκδόσεις: Διάπλους
mystirioΣε ποιον άραγε δεν αρέσουν τα μυστήρια; Ποιος δεν μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί, να ψάξει, να στύψει το μυαλό του σαν πορτοκάλι προκειμένου να βρει τη λύση ενός μυστηρίου; Και όταν μάλιστα η πηγή του μυστηρίου αφορά σε αγαπημένη συνήθεια και λαμβάνει χώρα σε αγαπημένο σημείο της πόλης, τότε, από μόνο του αυτό αποτελεί κίνητρο για αναζήτηση με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, της λύσης!
“Το μυστήριο της παιδικής βιβλιοθήκης” δεν αφήνει ασυγκίνητους τη Λητώ και τον Πάρη, δυο βιβλιοφάγους καθώς και μυστηριοφάγους φίλους, που αποφασίζουν αμέσως να αναλάβουν δράση. Ξεθάβουν τον Σέρλοκ Χολμς και τον Ηρακλή Πουαρώ που κρύβουν  μέσα τους και σπεύδουν για επιτόπου έρευνα. Και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τα μεγάλα μέσα όπως το “αναγνωστικό” τους καπέλο, τον “μαγικό κώδικα” καθώς και να παραβούν κανόνες! Συχνά λένε πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τελικά θα καταφέρουν να λύσουν το μυστήριο;
Αυτό θα αφήσουμε σε εσάς να το ανακαλύψετε, στις σελίδες του πολύ όμορφου βιβλίου της Κατερίνας Τζαβάρα. Σαν στόχο έχει να θίξει τα θέματα της βιβλιοφιλίας και της διαφορετικότητας και ανήκει στη σειρά “Θετικές αξίες στον κόσμο του παιδιού. Ιστορίες που χαμογελούν” των Εκδόσεων Διάπλους. Η εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου “μυστηριωδώς” ζωντανεύει την ιστορία με φωτεινές πινελιές σε σκούρες αποχρώσεις. Το βιβλίο περιέχει  CD με αφήγηση του παραμυθιού και πολλές ιδέες και εκπαιδευτικό υλικό για φιλαναγνωστικές δραστηριότητες και αξιοποίησή του στην τάξη.
*
Μαραλά, η μάνα των παραμυθιών, της Χριστίνας Φραγκεσκάκη
Εικονογράφηση: Κατερίνα Χαδουλού
Εκδόσεις: Πατάκη, 2013
marala_mana_ton_paramythion_coverΗ Μαραλά είναι η πιο παλιά γυναίκα του κόσμου, ζούσε τον παλιό καλό καιρό των παραμυθιών και σαν κι αυτή δεν υπήρχε καμία άλλη σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Μάλιστα ήταν τόσο γριά, πιο γριά και απ’ όλες τις γριές της γης και είχε τη γνώση και τη σοφία των γηρατειών. Μιλούσε όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, μα και τις γλώσσες των ζώων, των δέντρων και των πουλιών μια και ζούσε μαζί τους. Μαγείρευε τα φαγητά όλων των τόπων και ζύμωνε τα πιο μυρωδάτα ψωμιά. Γνώριζε όλα τα βότανα κι έφτιαχνε του κόσμου τα γιατρικά. Αφουγκραζόταν τους ήχους της βροχής, και τις αστραπές και μιλούσε με τα’ αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι.
Η μορφή της ήταν γερασμένη και το πρόσωπο της είχε χαρακιές αμέτρητες σαν λίμνες, ποτάμια, βουνά και χαράδρες όμως τα μάτια της είχαν μια λάμψη ξεχωριστή. Το σώμα της είχε γείρει με τα χρόνια και περπατούσε με αργό συρτό βήμα σα να κουβαλούσε στην πλάτη της όλα τα χρόνια.
Τα μαλλιά της ήταν τόσο μακριά που δυσκολευόταν να κουβαλήσει και προσπαθούσε να χτενίσει με τα χέρια της. Παρακάλεσε τα πουλιά να πλέξουν πλεξούδα τα μαλλιά της και μέσα στις στρογγυλάδες της πλεξούδας έφτιαξαν τις φωλιές τους, ήρθαν και τα έντομα και κουβάλησαν σπόρους και οι σπόροι φύτρωσαν κι έγιναν λουλούδια. Όμως η Μαραλά είχε την πιο γλυκιά φωνή όταν τραγουδούσε που μάγευε τα πουλιά κι άρχιζαν κι εκείνα το τραγούδι.
Καθώς τα χρόνια πέρασαν, η Μαραλά δεν έβλέπε καλά αλλά μπορούσε να ακούει, να αγγίζει, να μυρίζει, να γεύεται, να ζυμώνει, να πλάθει και να τραγουδά.Ώσπου μια μέρα θα φτάσει σ’ αυτόν τον κόσμο ένα κορίτσι μέσα στη βαρυχειμωνιά με την ξύλινη σανίδα του στις όχθες του ποταμού.
Ένα κορίτσι με κατακόκκινα μακριά μαλλιά. Ακριβώς την ώρα που ρόδιζε η αυγή και γι’ αυτό της έδωσαν τα’ όνομα Ροδινή.Το κορίτσι θα θελήσει να τις αποτυπώσει και να μάθει όλα εκείνα τα μυστικά του παλιού καιρού. Η Μαραλά θα τη μυήσει σε δρόμους παλιούς και μυστικές συνταγές και θα της μεταφέρει όλη τη σοφία της. Τα βράδια κοντά στη φωτιά η Μαραλά θ’ αφηγηθεί ιστορίες από τα παλιά και η Ροδινή θα τις πλέξει με το δικό της τρόπο και θα τους δώσει νέο σχήμα και μορφή. Έτσι οι ιστορίες της Μαραλά δεν κινδυνεύουν πια να χαθούν αλλά θα ταξιδέψουν μέσα σ’ ένα σακούλι σ’ άλλους τόπους μακρινούς. Κι όσες δεν χωρέσουν στο σακούλι θα παρασύρει ο άνεμος, θα μεταφέρουν τα πουλιά στα φτερά τους και θα τις σκορπίσουν σ’ όλη την πλάση.
*
Όλες οι μέρες Κυριακή, της Αργυρώς Πιπίνη
Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη
Εκδόσεις: Πατάκη, Δεκέμβριος 2013
oles-oi-meres-kyriakh_coverΌλα ξεκίνησαν από ένα ημερολόγιο που έκανε δώρο η γιαγιά στη μικρή ηρωίδα της ιστορίας μας. Ένα ημερολόγιο σε ροζ χρώμα, με ένα χρυσό κλειδάκι κρεμασμένο με μια αλυσιδίτσα, εκείνα που αρέσουν πολύ στα κορίτσια για να σημειώνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες και μικρά μυστικά. Η Δευτέρα είναι μια δύσκολη μέρα για μικρούς και μεγάλους, ξεκινά η εβδομάδα και δεν σηκώνει καθυστέρηση και χουζούρι στο κρεβάτι. Ο πατέρας πηγαίνει τη μικρή σχολείο και όλο της λέει: «Ουφ… ουφ… μην αργείς». Στην τάξη μισοκοιμάται όπως και τα υπόλοιπα παιδιά.
Η Τρίτη δε διαφέρει και πολύ από τη Δευτέρα. Έχει σχολείο και η δασκάλα, η κυρία Λίζα, κάνει μαθηματικά και γλώσσα. Όμως το απόγευμα έχει τον ελεύθερο χρόνο να δει κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση που της αρέσουν πολύ. Κάνει τα μαθήματα της και παίζει με τις κούκλες της.
Έρχεται και η Τετάρτη που συνήθως οι γονείς της μικρής λείπουν και αναλαμβάνει η γιαγιά. Της μαγειρεύει υγιεινά φαγητά, φακές και μπρόκολο, αλλά για εκείνη είναι σκέτο βάσανο η υγιεινή διατροφή. Όταν όμως η γιαγιά βλέπει ένα έργο στην τηλεόραση ξεκλέβει χρόνο για να μιλήσει στο τηλέφωνο με τη φίλη της τη Ματίνα.
Η Πέμπτη είναι καλοδεχούμενη γιατί έχει μπαλέτο και κάποιες φορές αν δεν βρέχει η μαμά της Ματίνας πάει τα κορίτσια στην παιδική χαρά. Η Παρασκευή είναι καλή, γιατί μόλις κάνει τα μαθήματα της έχει παιχνίδια για κορίτσια με τακούνια, ιστορίες για αγόρια, ιστορίες για φαντάσματα και νεράιδες και τραγούδι. Καλό και το Σαββάτο γιατί έχει βόλτα με τη μαμά στο σούπερ μάρκετ και στο βιβλιοπωλείο ή για ποδήλατο, αλλά η Κυριακή… Αχ αυτή η Κυριακή αξίζει την αναμονή γιατί η μαμά δεν έχει δουλειά ούτε ψώνια και η μικρή δεν έχει σχολείο και της διαβάζει όμορφα παραμύθια με τη βελούδινη φωνή. Τότε η σκέψη της μικρής πετάει και μαζί πετάει και η Μινού η γάτα της με τα μακριά μουστάκια και από κάτω τους χαιρετάνε άνθρωποι και σκυλιά γιατί στα όνειρα όλα είναι δυνατά. Η μικρή ονειρεύεται πως έχει γίνει μπαλαρίνα και κτηνίατρος, κάνει κόλπα μαγικά και τα μαθήματα τελειώνουν στο λεπτό και έχει χρόνο για να φροντίζει όσους έχουν την ανάγκη της.
Το όνειρο διακόπτει μια φωνή: «Κυριακή, έλα αγάπη μου έτοιμο το πρωινό!» μόλις έγινε η αποκάλυψη του ονόματος της μικρής. Να λοιπόν γιατί η Κυριακή είναι η αγαπημένη της ημέρα. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει παράρτημα με δραστηριότητες. Σίγουρα ένα ημερολόγιο θα βοηθήσει τους μικρούς μας φίλους στην καλύτερη οργάνωση του χρόνου τους και πάντα υπάρχει τρόπος να κάνουμε δραστηριότητες που μας γεμίζουν ενέργεια και χαρά. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά Α’ και Β’ Δημοτικού που έχουν κατακτήσει το μηχανισμό της ανάγνωσης και μπορούν να διαβάσουν μόνα τους αν και ασφαλώς το βιβλίο διαβάζεται από κάποιον μεγάλο και σε μικρότερα παιδιά (νηπιαγωγείου).
*
Το βιβλιόδεντρο, της Ζωής ΒαλάσηΕικονογράφηση: Βάλλυ Λιάπη
Εκδόσεις: Κέδρος, 2014
Ένα βιβλίο που δεν είναι μόνο βιβλίο, αλλά είναι και δέντρο αφού έχει φύλλα κι αν ξεφυλλίσεις τα φύλλα του θα διαβάσεις παραμύθια στις σελίδες του και θα μάθεις για την αξία του βιβλίου. Το βιβλιόδεντρο περιλαμβάνει τέσσερα μικρά παραμύθια και δύο παραμυθοτράγουδα.
Από κάτω απ’ το θρανίο
ξέχασα ένα βιβλίο
που’ χε ένα παραμυθάκι
πιο μικρό από ρεβυθάκι.
vivliodentro_coverΜια φορά κι έναν καιρό, δύο μικρά ποντικάκια βρήκαν στο δρόμο ένα βιβλίο … και έτσι ξεκίνησε η πρώτη ιστορία. Τα ζώα που συνάντησαν στο δρόμο τους το βιβλίο, μια πάπια, ένας σκαντζόχοιρος, μια γάτα δεν βρήκαν κάτι ενδιαφέρον σ’ αυτό, κι ένα κοριτσάκι θέλησε να το βάλει αντί για καπέλο στο κεφάλι της για τον ήλιο. Όμως όταν έπιασε βροχή το άφησε γιατί δεν της ήταν χρήσιμο πια. Ένας σκύλος που το βρήκε, το έθαψε μέσα στο χώμα και έμεινε εκεί ξεχασμένο. Όμως το βιβλίο μέσα στο χώμα μεγάλωνε, μεγάλωνε ώσπου έγινε ένα βιβλιόδεντρο. Έπρεπε να περιμένει να μεγαλώσει και να πέσει στα κατάλληλα χέρια που ήξεραν πώς να το χρησιμοποιήσουν.
«Το μεγάλο βιβλίο της ειρήνης» είναι η δεύτερη ιστορία συγκεντρώνει την προσπάθεια κάποιων ανθρώπων να γράψουν σ’ ένα μεγάλο βιβλίο όλα τα όμορφα και χρήσιμα πράγματα. Αλήθεια πώς μπορεί να χωρέσει σ’ ένα βιβλίο η ιστορία όλης της ανθρωπότητας σε όλες τις γλώσσες του κόσμου; Μπορείτε να φτιάξετε κι εσείς ένα τέτοιο βιβλίο όμως φροντίστε να είναι αρκετά μεγάλο και με χαρούμενα χρώματα!
«Το πολυτιμότερο δώρο», η τρίτη ιστορία, θυμίζει λαϊκό παραμύθι μιας και μιλά για ένα βασιλόπουλο που όταν γεννήθηκε, οι μοίρες σκέφτηκαν να του χαρίσουν πολύτιμα δώρα όπως ένα μαγικό κλειδί, ένα μαγικό όπλο ή το βιβλίο για να γίνει όταν μεγαλώσει πλούσιος, δυνατός, καλός, σοφός και ευτυχισμένος. Τι θα ήταν καλύτερο για το βασιλόπουλο, δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ώσπου τη λύση έδωσε ένα μικρό τριζόνι. Μήπως μπορείτε να μαντέψετε τι είναι αυτό που σου χαρίζει όλου του κόσμου τα καλά, σοφία κι ευτυχία;
*
Ένα βιβλίο χωρίς τίτλο, του Ερβέ Τιλέ
Απόδοση στα ελληνικά: Θεόφιλος ΜπαχτσεβάνηςΕκδόσεις: Νεφέλη
ena biblio xoris titloΕίναι κάποια βιβλία που όταν τα συναντάς έστω και στριμωγμένα στο ράφι ενός βιβλιοπωλείου σου κλείνουν το μάτι, σε φλερτάρουν, σε “καρφώνουν” για την ακρίβεια και δεν μπορείς να αντισταθείς παρά καταλήγεις στο ταμείο κρατώντας τα με προσοχή στην αγκαλιά σου.
Κάπως έτσι συνέβη όταν τυχαία αντίκρισα το “Ένα βιβλίο χωρίς τίτλο” του Herve Tullet στο ράφι του βιβλιοπωλείου καθώς έψαχνα για κάποιο άλλο. Κάτι στο εξώφυλλό του, κάτι στον τίτλο,κάτι στο βλέμμα του συγγραφέα  και χωρίς καν να το ξεφυλλίσω, με ώθησαν να το αγοράσω.
Πρόκειται για ένα παραμύθι που δεν πρόλαβε (ή μήπως όχι;) να ολοκληρωθεί. Μια ιστορία ευφάνταστη, χιουμοριστική, ένα παραμύθι που δεν είναι παραμύθι, ή μάλλον είναι παραμύθι αλλά να πώς να το πούμε, δεν το λες και παραμύθι, έχει ήρωες που δεν είναι ακριβώς ήρωες, ωστόσο συνομιλείς μαζί τους, και έναν συγγραφέα “ταπεινό” πρωταγωνιστή της ιστορίας.
Σας μπέρδεψα; Ε μα είναι πρωτότυπο, είναι αστείο, είναι διαφορετικό, είναι από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Ένα βιβλίο γεμάτο εκπλήξεις, όπως στο θέατρο! Δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη σκηνή… ή μάλλον σελίδα!
Αν το αγοράσετε ή αν το δανειστείτε, δεν θα το μετανιώσετε. Ωστόσο ακολουθήστε την εξής συμβουλή. Μην το ξεφυλλίσετε! Θα χαλάσετε την έκπληξη… Στην τάξη ή στο σπίτι με τα παιδιά σας; Καν’τε το εξής. Ολοκληρώστε το…
*
ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ…
Βαρεμαρεστάν, της Ιωάννας ΜπουλντούμηΕικονογράφος: Αιμιλία Κονταίου
Εκδόσεις: Ψυχογιός, 2014
ΒΑΡΕΜΑΡΕΣΤΑΝΈνας συγγραφέας αναζητά την έμπνευση του σε μέρη εξωτικά. Καθώς επιστρέφει από τη χώρα Φανντασύα που είχε πάει για να εμπνευστεί για το επόμενο βιβλίο του, μένει από βενζίνη στα σύνορα ενός ξένου τόπου. «Καλώς ήρθατε στο Βαρεμαρεστάν», γράφει η ταμπέλα που βλέπει μπροστά του. Πραγματικά δεν έχει ξανακούσει γι’ αυτή τη χώρα, που δεν υπήρχε καν στο χάρτη, μόνο μια κουκκίδα. Περίεργο όνομα όπως και κάθε τι σ’ αυτό τον τόπο. Μια χώρα γεμάτη βιβλία που κανείς όμως δεν διαβάζει. Βενζινάδικο στην περιοχή δεν υπάρχει ανοιχτό και πρέπει κάπου να περάσει τη νύχτα. Τι να τον οδήγησε ως εκεί; Τύχη ή ατυχία;
Η ιστορία ξετυλίγεται καθώς ο συγγραφέας συναντά έναν άγνωστο άντρα που φορά αντί για καπέλο, ένα αναποδογυρισμένο βιβλίο. Ο περίεργος ξένος προσφέρεται να φιλοξενήσει τον συγγραφέα στο σπίτι του. Στο εσωτερικό του σπιτιού βιβλία παντού, όμως σε χρηστικό ή διακοσμητικό ρόλο: βιβλία δεμένα μεταξύ τους για κάθισμα, παραπέτασμα από σελίδες βιβλίων κολλημένες μεταξύ τους για κουρτίνες, βιβλία για προσάναμμα στο τζάκι, βεντάλιες για να δροσίζονται τις ζεστές μέρες, δίσκους για να σερβίρουν τον καφέ τους.
Κάτι παράξενο συμβαίνει σ’ αυτόν τον τόπο και ο συγγραφέας μας καλείται να το ανακαλύψει. Τούτος ο τόπος έχει μετατρέψει τα βιβλία σε χρηστικά αντικείμενα για καθημερινή χρήση. Όσο για διάβασμα δε γίνεται κουβέντα, όλοι αποφεύγουν τη συζήτηση και σίγουρα δε βλέπουν με καλό μάτι το νεοφερμένο επισκέπτη. Τα νέα  στο Βαρεμαρεστάν κυκλοφορούν γρήγορα και ο συγγραφέας μας δεν περνά απαρατήρητος.
Σε μια πρώτη περιήγηση στην πόλη βρίσκει και το μοναδικό βιβλιοπωλείο σ’ ολόκληρη τη χώρα, βιβλιοπαντοπωλείο που ένας κοιλαράς με μουστάκα βιβλιοπαντοπώλης τύλιγε τα βιβλία σε λαδόκολλα με το κιλό, όχι όμως για διάβασμα. Οι κάτοικοι του Βαρεμαρεστάν φέρονται πολύ παράξενα. Τι μπορεί να συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα με το παράξενο όνομα; Θα τα καταφέρει ο συγγραφέας μας στο τέλος να βρει την έμπνευση του και ν’ αλλάξει τη μοίρα των κατοίκων του Βαρεμαρεστάν.
*
Ιπτάμενες σελίδες, του Βασίλη ΠαπαθεοδώρουΕικονογράφηση: Πέτρος Μπουλούμπασης
Εκδόσεις: Καστανιώτης, 2011
iptamenesselides_coverΑν φυσούσε και οι σελίδες που προσγειώνονταν στο μπαλκόνι σας, έγραφαν το μέλλον σας, τι θα κάνατε; Θα τις διαβάζατε για να μάθετε όσα πρόκειται να σας συμβούν ή θα προτιμούσατε το τυχαίο στη ζωή σας;
Ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου μας είπε τη δική του άποψη σε συνέντευξή του στο elniplex. Και αμφιταλαντεύτηκε όσο προφανώς θα κάναμε οι περισσότεροι σ΄ένα τέτοιο δίλημμα.
“Αυτό δεν το είχα σκεφτεί ομολογουμένως ποτέ. Δεν ξέρω αν θα τις διάβαζα, θα φοβόμουνα γιατί μετά μάλλον, άμα δε διάβαζα κάτι που μου άρεσε και αν διάβαζα κάτι καλό, θα ζούσα για τη στιγμή που θα το συναντήσω αυτό το καλό, ενδεχομένως χάνοντας όλες τις ενδιάμεσες στιγμές, περιμένοντας αυτό το καλό το οποίο μπορεί και ν’ αργούσε. Αν διάβαζα κάτι κακό, θα είχε πέσει εντελώς η ψυχολογία μου οπότε μάλλον δεν θα τις διάβαζα. Έτσι βάζω όλους τους ήρωες να τις διαβάζουν και δεν θα τις διάβαζα εγώ, φάσκω και αντιφάσκω, παρόλο που θα είχα τεράστια περιέργεια. Ενδεχομένως θα έβαζα κάποιον άλλον να τις διαβάσει για να μου δώσει κίνδυνο, να με προϊδεάσει για κάτι. Δε ξέρω τι θα έκανα…”
Οι Ιπτάμενες Σελίδες έχουν κεντρικό θέμα διαχρονικά επίκαιρο. Το βιβλίο ταλαντεύεται ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, την αλήθεια και το ψέμα, τη γνώση και την άγνοια, το παρόν και το μέλλον.
Οι σκισμένες σελίδες από ένα βιβλίο παρασύρονται από τον άνεμο και μαζί τους κρύβουν τα κρυμμένα μυστικά για την τύχη των ανθρώπων που θα φτάσουν στα χέρια τους. Παιδιά και μεγάλοι διαβάζουν στις ιπτάμενες σελίδες κομμάτια από τη ζωή τους και βλέπουν με ένα τρόπο μαγικό το μέλλον, ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια τους. Κάποιοι θα τις αγνοήσουν, άλλοι θα τις πολεμήσουν ενώ κάποιοι άλλοι θ’ αγωνιστούν με τη ζωή τους για την αλήθεια που βρίσκεται σ’ αυτά τα μυστήρια φύλλα χαρτιού που ήρθαν απ’ το πουθενά.
Πηγή: Elniplex.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου