Πέρσι τέτοιες μέρες ετοίμαζα έναν μικρό λόγο για τον αγιασμό των νηπιαγωγείων στο Συγκρότημα Νηπιαγωγείων Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών (1ο, 9ο, 13ο, 14ο και 17ο Νηπιαγωγεία Γιαννιτσών). Ήμουν συγκλονισμένη από την ιστορία του μικρού Άιλαν, όπως κι όλο το πανελλήνιο άλλωστε.
Ήταν βέβαιο λοιπόν ότι ο Άιλαν θα μιλούσε μέσα απ' το στόμα μου.
Φέτος ίδιες μέρες, ένα χρόνο μετά, το καταθέτω σαν ένα μικρό μνημόσυνο.
Με λένε Αιλάν και δεν θα
μεγαλώσω. Με ξέβρασε η θάλασσα λίγες
μέρες πριν σε μια παραλία της Τουρκίας.
Δεν θα πάω σχολείο, ούτε θα μάθω να
κάνω ποδήλατο.
Η μαμά μου δεν θα το φανταζόταν ποτέ
πως όλος ο κόσμος θα μάθαινε για μένα από μια φωτογραφία. Σίγουρα θα προτιμούσε να μ’ έχει
στην αγκαλιά της και ας μη μας ήξερε κανείς. Μόνο οι φίλοι κι οι συγγενείς μας.
Τώρα προστέθηκα μαζί με την Κιμ, το
κορίτσι ναπάλμ, και το άγνωστο κορίτσι του Σουδάν με το όρνεο, στον κατάλογο των φωτογραφιών που πονάνε.
Αλλά εγώ θέλω να γίνω χνούδι και να
κουρνιάσω κάτω απ’ τα κρεβάτια σας. Να μπω στον ύπνο σας και να ξεφωνίσω.
Γιατί ψάχνετε το σωματίδιο του Θεού
στον επιταχυντή του CERN, εξερευνάτε το
διάστημα, αποθηκεύετε βλαστοκύταρα,
κατασκευάζετε υπολογιστές σε μέγεθος φακής...
Και με πνίξατε.
Εσείς που επιτρέπετε τόσες χιλιάδες
χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού, να γίνονται πόλεμοι.
...Που σας φαίνεται φυσικό να
διασώζονται τράπεζες και να καταστρέφονται άνθρωποι.
Εσείς που πιστέψατε ότι ο χρόνος
είναι χρήμα κι όχι ανθρώπινες σχέσεις.
... Που διαλέγετε να είστε
καταναλωτές και ελάχιστα άνθρωποι.
Εσείς που επιτρέπετε να λεηλατεί τις
ζωές σας το κέρδος.
Να είστε μηχανές παραγωγής και αριθμοί.
Πειράματα αντοχής.
Όλοι εσείς με κάνατε προσφυγάκι.
Την επόμενη χρονιά θα ‘χα συμμαθητές
τα παιδάκια σας σε μια άλλη ακρίτσα του κόσμου, αλλά τι σημασία έχει ;
Αν υγράθηκαν τα μάτια σας βλέποντας
με στην ακρογαλιά θα ήθελα να σας πω να μη λυπάστε για μένα. Εσάς να λυπηθείτε.
Γιατί οι άνθρωποι έχουν μέσα τους κρυμένα
και τα δύο: το μεγαλείο αλλά και την κατάντια. Διαλέγουν, ακολουθούν και ζουν.
Εγώ δεν πρόλαβα. Εσείς που μπορείτε,
κάντε το.
Γίνετε εσείς η αλλαγή που ονειρεύεστε
για τον κόσμο.
Ξεκινήστε μέσα απ’ τα σπίτια σας.
Ε κ ε ί π ο υ α ρ χ ίζ ο υ ν ό λ α.
Στο σχολείο απλώς αυτό το έργο συνεχίζεται.
Κι αν σας πόνεσε πολύ η φωτογραφία
μου σκεφτείτε το αλλιώς...
Με βρήκατε εκεί γιατί κουράστηκα από
το παιχνίδι με τα κουβαδάκια στην άμμο κι αποκοιμήθηκα λίγο.
Αιλαν Κουρντί
Κική Δημητριάδου
νηπιαγωγός στο 9ο Νηπιαγωγείο Γιαννιτσών
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου