Δεν είναι το αμιγώς αποκριάτικο βιβλίο όπως άλλωστε ούτε και το προηγούμενο, του Ευγένιου Τριβιζά. Όμως αυτό το διαφορετικό γαϊτανάκι που ονερεύεται ο κυρ Νικόλας ο Γαρίφαλος το βάζει με το ένα πόδι σε αυτήν την κατηγορία, έστω κι αν το βιβλίο είναι κατά κύριο λόγο αντιπολεμικό.
Ο κυρ Νικόλας Ο Γαρίφαλος λοιπόν. Γέρος, σοφός και σκυφτός. Μα σκίρτησε η καρδιά του όταν κάποτε, μπροστά από τον κήπο του, τρία κορίτσια δροσερά όσο τα νιάτα, τραγούδησαν ένα τραγούδι ποι οι περισσότεροι από εσάς πια το ξέρετε όμως εκείνος δεν το ‘ξερε: “Αν όλα τα παιδιά της Γης πιάναν γερά τα χέρια, κορίτσια, αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό, ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος κι ολόκληρη τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε, θαρρώ.” Πήρε τα μάτια του, πήγε στο ιατρείο του γιατρού Ξανανιώνη και του ζήτησε να… ξανανιώσει, να αποκτήσει τη δύναμη και την αντοχή του νέου ανθρώπου. Του εξήγησε μάλιστα την ιδέα του: αν μια ορισμένη μέρα, όλα τα αγόρια και τα κορίτσια της γης, συμφωνούσαν να δώσουν τα χέρια, θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα γαϊτανάκι γύρω από τη γη και τραγουδήσουν το τραγούδι που τον μάγεψε.
Νέος έγινε. Ταξίδεψε με κάθε τρόπο. Δούλεψε. Έκανε το χαμάλη. Κυνηγήθηκε. Αγαπήθηκε. Αγκαλιάστηκε. Φυλακίστηκε. Γιατί έτσι είναι ο κόσμος, μάτια μου. Στρωμένος με ρόδο και μ’ αγκάθι, με χάδι και χαστούκι, μ’ αγάπη και θυμό. Ήταν ο καλός, ο ευγενικός κι ονειροπόλος νέος γι’ άλλους.
Λογοτεχνία για παιδιά στις απόλυτές της διαστάσεις σε ένα βιβλίο 42 χρόνων. Ένα ρομαντικό παραλήρημα αγάπης, με τις ρίζες του στον Φάουστ του Γκαίτε αλλά και στο διάσημο γαλλικό τραγούδι του Γάλλου ποιητή Paul Fort (1872-1960) “Ballades Francaises” (“Si tout les filles voulaient se donner la main…”) που μάλλον είναι πιο διάσημο για εμάς ως ποίημα του Γιάννη Ρίτσου. Εικονογράφηση από την Έφη Λαδά μαγική.

Πηγή: elniplex