Την προηγούμενη μέρα είχαμε φτιάξει από χρωματιστά χαρτόνια χαρούμενα και γελαστά απίθανα νηπιάκια για να μας συντροφεύουν μέσα στην τάξη.
Σήμερα το πρωί όμως όταν μπήκαμε μέσα στην τάξη αιφνιδιαστήκαμε. Βρήκαμε τα απίθανα νηπιάκια κομμένα στη μέση και σκορπισμένα στο πάτωμα. Τα μαζέψαμε και πήγαμε στην παρεούλα. Και τότε ξαφνικά ακούστηκε μια περίεργη, τρεμουλιαστή φωνούλα. «Εγώ το έκανα… μη με μαλώσετε… δεν το ήθελα… συγνώμη… αλλά έμεινα μόνο και…» Ήταν το άτακτο ψαλιδάκι που είχε βγει από τη θήκη του όταν έμεινε μόνο του και έκανε ζημιές.
Τα παιδιά που δεν τους άρεσε καθόλου αυτή η συμπεριφορά άρχισαν να μιλούν μαζί του και να το συμβουλεύουν. «Δεν είναι σωστό αυτό που έκανες… εμείς μέσα στην τάξη προσέχουμε, φροντίζουμε τα πράγματά μας και δεν τα καταστρέφουμε… θα σε παρακαλέσουμε να μην το ξανά κάνεις» Το άτακτο ψαλιδάκι που στενοχωρήθηκε πολύ γι αυτό που είχε συμβεί, ζήτησε συγνώμη, υποσχέθηκε πως δε θα το ξανακάνει και κάθισε ήσυχα δίπλα στα παιδιά για να παρακολουθήσει το μάθημα.
Συζητήσαμε με τα παιδιά για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα μισά ανθρωπάκια. "Να τα κολλήσουμε με κόλλα, με ταινία, με σιλικόνη, με συρραπτικό… "
Τους πρότεινα να παίξουμε ένα μουσικό παιχνίδι με τα μισά χρωματιστά και χαμογελαστά απίθανα νηπιάκια. "Τρέχω, ψάχνω για να βρω... της τάξης μου το άλλο μισό"
Τοποθετήσαμε τα μισά απίθανα νηπιάκια στο πάτωμα…
και το παιχνίδι ξεκινά... Τα παιδιά χορεύουν γύρω από τα μισά ανθρωπάκια ενώ παίζει μουσική. Καθώς τρέχουν αλλάζουν μεταξύ τους τα μισά ανθρωπάκια. Όταν σταματήσει ο καθένας παίρνει από μισό ανθρωπάκι και ψάχνει να βρει το φίλο του που κρατάει το άλλο μισό. Ακουμπάμε, το μισό μας φιλαράκι, το χαιρετάμε, το χαϊδεύουμε...
βάλαμε μουσική...
Τα παιδιά σε ζευγαράκια τώρα χορεύουν, τραγουδούν, αγκαλιάζονται, χαϊδεύουν ο ένας τον άλλον...
Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Τα βάσανά σου είναι και δικά μου,
και για τους δυο μας χτυπάει η καρδιά μου,
Δυο φιλαράκια με μια ψυχή,
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου