Η μέρα της Πρωτοχρονιάς είναι γεμάτη από ήθη και έθιμα … η βασιλόπιτα και το φλουρί, το ποδαρικό, τα γούρια, το σπάσιμο του ροδιού είναι κάποια από τα αυτά που τηρούνται σε κάθε σπίτι με σκοπό να φέρουν καλοτυχία, πρόοδο και υγεία στην οικογένεια και θεωρούνται ότι ξορκίζουν την κακοδαιμονία.
Το ρόδι είναι σύμβολο αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κρεμούν στο κάθε σπίτι, από το φθινόπωρο, ένα ρόδι. Ανήμερα της πρωτοχρονιάς παίρνει ο νοικοκύρης του σπιτιού το ρόδι στην τσέπη πηγαίνει στην εκκλησία... όταν επιστρέφει έξω από την πόρτα κάνει την ευχή: "με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος και όσες ρώγες έχει το ρόδι τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά" το σπάει σε μια γωνιά πετώντας το με δύναμη στο πάτωμα, για να ροδίσει όλη η χρονιά και μπαίνουν όλοι μέσα στο σπίτι με το δεξί πόδι κάνοντας το ποδαρικό, ώστε ο καινούργιος χρόνος να τα φέρει όλα δεξιά, καλότυχα.
Επιστρέψαμε μέσα στην τάξη με το δεξί "για υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος" και φτιάξαμε τα δικά μας γούρια.
Διαβάσαμε το παραμύθι "Η μικρή ρόδια"
Η μικρή ροδιά
Ήτανε κάποτε μια
μικρή ροδιά. Ζούσε στην αυλή από ένα σπίτι όπου έμενε μια οικογένεια με τρία
παιδιά. Ήταν ένα νεαρό, όμορφο και καλοφτιαγμένο δέντρο. Που όταν θα μεγάλωνε
θα ήταν σίγουρα πολύ δυνατό και θα έδινε πολλούς καρπούς.
Όλη η οικογένεια
αγαπούσε πολύ τη ροδιά. Τη φροντίζανε. Ο πατέρας σκάλιζε το χώμα γύρω της για
να είναι μαλακό. Η μητέρα την πότιζε κάθε βράδυ με το που έπεφτε ο ήλιος. Αλλά
πιο πολύ από όλους τη ροδιά την αγαπούσαν τα παιδιά. Όλη μέρα τρέχαν στην αυλή
και παίζανε, σκαρφάλωναν στα κλαδιά της, ένα ένα, γιατί τα κλαδιά της ήτανε
λεπτά και δεν θα τα κρατούσε όλα μαζί. Και όχι όταν παίζανε κρυφτό, γιατί τα
φύλλα της ήταν αραιά, και δεν θα τα έκρυβε καλά. Στη ροδιά μπορούσε να
σκαρφαλώνει ακόμη και το μικρότερο παιδάκι, γιατί ακόμη ο κορμός της ήταν
χαμηλός και έφτανε εύκολα τα κλαδιά της. Και κατά το μεσημέρι, αποκαμωμένα από
το παιχνίδι, κάθονταν κοντά της, της τραγουδούσανε, και της λέγανε ιστορίες...
Και η ροδιά ήξερε όλα τα νέα του σχολείου, και της γειτονιάς. Και έμαθε και
πολλά παραμύθια. Αλλά το πιο αγαπημένο της ήταν όταν τα παιδιά της
τραγουδούσαν... Κι όταν τα έβλεπε ιδρωμένα και κουρασμένα να κάθονται γύρω της,
φούντωνε όσο μπορούσε τα κλαδιά της, να τους κάνει ίσκιο πυκνό να τα δροσίσει.
Α, τα αγαπούσε πολύ τα παιδιά η ροδιά...
Για περισσότερα πατήστε επάνω στο σύνδεσμο
Σπάσαμε ένα ρόδι... δοκιμάσαμε και γευτήκαμε κι εμείς στο στόμα μας τα γλυκά ρουμπίνια
Ζωγραφίσαμε τις εντυπώσεις μας από την ιστορία.
 |
 |
| This digital slideshow created with Smilebox |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου